روایت صعود به بام‌های بلند جهان، با پای آهنی

«قهرمانی عبور از محدودیت‌هاست، چیزی که تفاوت تو را نشان می‌دهد.»

تفاوت آدم‌ها هم به انتخاب‌های آن‌هاست. مثلا این‌که تو در فروردین ١۴٠۴ و در ۴٢ سالگی، با دو پایی که از زیر زانو به پروتز وصل شده‌اند، بی‌خیال دنیا و رنج‌های آن، ساعت‌ها و روزها پیمایش کنی تا به ارتفاع پنج هزار و ٣۶۴ متری کمپ اصلی اورست برسی و یک تنه مرزهای تاب و توان را جابه‌جا کنی.

روزگار همیشه بر یک قرار نمی‌ماند... از کار در پالایشگاه تهران و یک زندگی آرام با همسر و فرزندان تا آن نیمه‌شب یکم فروردین سال ١٣٩۵، تصادف، قطع عضو، تا همین امروز، انگار زندگی هر دو روی سکه‌اش را به او نشان داده است.

پس از حادثه‌ای که برای بسیاری حکم رسیدن به آخر دنیا را دارد، درست همان‌جایی که خیلی‌ها، دنیا را نگه می‌دارند تا پیاده شوند او از تحصیل در دانشگاه، پوشیدن پیراهن تیم ملی پارادوومیدانی، پرواز پاراگلایدر تا سنگ‌نوردی، کوه‌نوردی و صعود به قلل بلند جهان، اشک‌ها و لبخندهای بسیاری را تجربه کرده و حالا دیگر 9 بهار است که با دو پای تیغه‌ای کربنی طی طریق می‌کند…

و همه‌ی این‌ها دلیلی شد، برای آشنایی بیشتر و گپ صمیمانه‌‌ی امروز با «سجاد سالاروند».

**آقای سالاروند شما به قله‌های بلندی صعود کرده‌اید، نمونه‌‌ی اخیرش، پیمایش در ارتفاع ۵٣۶۴ متری و صعود به کمپ اصلی اورست بود و این با دو پای مصنوعی اصلا کار آسانی نیست. چطور اورست را انتخاب کردید؟

بله این پروژه برای من چالش بزرگی بود. با وجود این‌که صعود‌های پنج هزاری داشته‌ام، دیدن اورست و صعود به آن آرزوی دیرینه‌ی من بوده است. ما شش روز پیش از سال نو به نپال رفتیم. من روزی ١٨ تا ٢٠ کیلومتر نزدیک به دوازده ساعت، یعنی حدودا کمتر از دو هفته، پیمایش داشتم تا به کمپ اصلی برسم. با وجود محدودیت و دشواری‌هایی که داشتم از این که به بام جهان نزدیکم و در کنار آن گام بر‌می‌دارم، لذت بی‌نظیری ‌بردم.

** معلولیت در ٣۴ سالگی، پذیرش آن و کوه‌نوردی حرفه‌ای نیاز به اراده و انگیزه‌ای قوی دارد. چطور به این انتخاب رسیدید؟

شاید این جمله تکراری باشد اما بعد از آن حادثه، کوه دوباره من صدا زد. من پیش از تصادف هم به صورت حرفه‌ای سنگنوردی و کوه‌نوردی می‌کردم. اما یکی از مهم‌ترین دلایلی که انگیزه‌ی پذیرش شرایط جدید را به من داد، وجود فرزندانم بود. نمی‌خواستم در نظر آن‌ها پدر ضعیفی باشم و با گذشت ١۴ ماه از قطع عضوم، با دو پای مصنوعی به قله دماوند صعود کردم. مدتی هم دو ۴٠٠ متر دنبال کردم و به تیم ملی پارادوومیدانی دعوت شدم اما از حمایت‌های لازم برخوردار نبودم، بنابراین دوباره تمرینات و صعودهایم را از سر گرفتم.

**در این مسیر با چه چالش‌ها و واکنش‌هایی روبه‌رو شده‌اید؟

فارغ از محدودیت‌های جسمی و مشکلاتی که پیمایش با پنجه‌های تیغه‌ای کربنی یا به اصطلاح پای مصنوعی به دنبال دارد، من همیشه تلاش کرده‌ام به خودم و دیگران بگویم که با وجود معلولیت هم می‌شود فعالیت‌های متنوعی انجام داد. اما یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایم عدم همراهی اسپانسرهای ورزشی‌ست. امیدوارم توانمندی‌های من دیده بشود و در این مسیر تنها نمانم. البته انعکاس داخلی و خارجی این پیمایش اخیر و واکنش‌ها بسیار دلگرم کننده بود. پیام‌های پرمهری دریافت کردم و خیلی‌ها گفتند که تماشای تصاویر در فضای مجازی، بسیار الهام‌بخش بوده است.

*حمایت فدراسیون کوه‌نوردی و سایر سازمان‌های ورزشی از شما تاکنون چطور بوده است؟

من از حمایت‌ مالی خاصی برخوردار نبوده‌ام. فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی، خبر صعودم به کمپ اورست را منتشر کرد و در این سال‌ها هم در صدور مجوز شورای برون‌مرزی همکاری داشته‌ است.حامی مالی و مشوق اصلی‌ام در پیمایش و صعود اخیر آقای مهندس جواد انصاری و شرکت بین‌المللی حمل و نقل تیرکاران بودند و همراهی‌شان بسیار سپاسگزارم. چون در نبود حمایت سازمان‌های ورزشی مربوطه، کمک مالی قابل توجهی به من کردند.

**در صورت ادامه‌ی صعودها، مقصد بعدی شما کدام قله است؟

من تازه به هیمالیا راه پیدا کردم و هدفم تکمیل پروژه‌ی سون سامیت و صعود به بام‌های بلند هفت قاره جهان است. اگر حامیان مالی در بخش خصوصی و یا بخش دولتی همراهی کنند، قطعا کارهای بزرگی به انجام می‌رسد. به لطف خدا در صورت جذب منابع مالی، صعود بعدی‌ام به قله اورست خواهد بود.

مروری مختصر بر صعودهای سجاد سالاروند

**قله کلیمانجارو، بام قاره آفریقا به ارتفاع ۵٨٩۵ متر

**پیمایش و صعود به کمپ اصلی اورست، ۵٣۶۴ متر

**قله البروس، بام قاره اروپا در روسیه، به ارتفاع ۵۶۴٢ متر

**قله دماوند، بام ایران (سه مرتبه) ۵۶١٠ متر

**قله آرارات، بام ترکیه به ارتفاع ۵١٣٧ متر

**قله آراگاتس، بام ارمنستان به ارتفاع ۴٠٩۵ متر

سنگ‌نوردی

**صعود به دیواره‌ی علم‌کوه (۴٨۵٠ متر) از مسیر گرده آلمان‌ها

**صعود به بزرگ‌ترین دیواره ایران، دیواره بیستون (١٢٠٠ متر)

---