سایت کمیته بین المللی پارالمپیک در مقاله ای به مقایسه زندگی مرتضی مهرزاد قبل از ورود به رشته والیبال نشسته و بعد از آن پرداخته است.
سایت کمیته بین المللی پارالمپیک در مقاله ای به مقایسه زندگی مرتضی مهرزاد قبل از ورود به رشته والیبال نشسته و بعد از آن پرداخته است.
به گزارش سایت کمیته ملی پارالمپیک، مهرزاد به طرزی غیرعادی با والیبال نشسته آشنا شد؛ رشته ای که ۱۲ ماه قبل در بازی های پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو با کمک این بازیکن موفق به کسب مدال طلا شد.
مهرزاد گفت: «من برای مدت پنج سال به خاطر بلندی بیش از اندازه قامتم تنها و منزوی در خانه نشسته بودم که به یک برنامه تلویزیونی دعوت شدم. پس از آن مسئولان والیبال نشسته از من خواستند که این رشته را امتحان کنم.»
مرتضی مهرزاد با بلندی قد ۲ متر و ۴۶ سانتیمتر به عنوان بلندترین پارالمپین تاریخ بازی های پارالمپیک در ریو حضور پیدا کرد. مرتضی والیبال نشسته را امتحان کرد و در ادامه در تاریخ ثبت شد. تیم ملی والیبال نشسته ایران در دیدار پایانی با بوسنی و هرزگوین ۳ بر یک برنده شد که مهرزاد به تنهایی ۲۸ امتیاز برای تیم ملی کسب کرد.
برای این قدرتی زن والیبال ایران رسیدن به ساحل آرامش با توجه به شرایط معلولیت جسمانی که داشته آسان نبوده اگرچه او اکنون یاد گرفته که با این شرایط خود زندگی کند و با آن کنار بیاید.
مهرزاد به مانند بسیاری از افراد پیش از خود، ورزش را راهی می داند که با هرآنچه در زندگی برایش پیش آمده مواجه شود. قبل از اینکه او دچار این مشکلات شود، عاشق بازی فوتبال و شرکت در تمرینات کاراته بود.
شرایط فیزیکی این بازیکن ۲۹ ساله اکنون او را با شور و شوق به پیش می راند و ورزش را به عنوان حرفه خود برگزیده است.
بازی های پارالمپیک ۲۰۱۶ نخستین حضور وی در این رقابت ها بود و مهرزاد اکنون بخشی از موفقیت های ادامه دار والیبال نشسته ایران به حساب می آید (شش طلا و دو نقره در هشت دوره حضور در بازی های پارالمپیک).
مهرزاد گفت: «پیش از اینکه والیبال نشسته را آغاز کنم مردم از شدت تعجب با دهان باز مرا نگاه می کردند اما پس از اینکه به تیم ملی پیوستم و مدال طلا را بردیم، مردم از اینکه مرا می بینند خوشحال می شوند و سلفی می گیرند.»
مهرزاد در پاسخ به این سوال که اکنون با شهرت جدیدی که به دست آورده به دنبال چه چیزی است، به سرعت گفت از همه معلولان می خواهد از منطقه آرام خود خارج شوند و به ورزش بپردازند.
«ورزش برای افراد دارای معلولیت، واجب است. من خجالتی بودم و با کسی حرف نمی زدم. وقتی به اردوی تیم ملی آمدم می ترسیدم حرف بزنم اما هم تیمی هایم با من رفتار خوبی داشتند و از من پشتیبانی کردند. این امر به مردم دارای معلولیت کمک می کند تا روحیه خود را بالا ببرند و همچنین اعتماد به نفس آنها افزایش پیدا می کند.»
مرتضی مهرزاد در ادامه می افزاید: «آنهایی که از امتحان کردن چیزهای تازه می ترسند نباید از ورزش بترسند. انسان می تواند با مطابقت پیدا کردن با چیزهای جدید، پیشرفت کند.»
مهرزاد اطمینان داد که دست از رقابت نخواهد کشید. وی در پایان گفت: «رویای اصلی من این است که یک بار دیگر بر روی سکوی پارالمپیک بایستم.»