روز شهادت امام صادق در تقویم یک روز است و در بسیاری از مواقع با یک مراسمی، بنری، پوستری به پایان می رسد، تا سال بعد.
اما ما سالگرد شهادت امامی را به سوگواری می نشینیم که به صداقت شهره عام و خاص و دوست و دشمن بود.
به همین بهانه می توان دل را به صادق آل محمد (ص) سپرد و با او عهد بست که از این به بعد صداقت را، که حلقه گمشده شده ی جامعه فعلی می باشد را احیا کنیم.
راستگویی تحت هر شرایطی و در حالی که حتی ممکن است به ضرر ما تمام شود ما را شیعه واقعی امام علی (ع) و فرزند بزرگوارش امام صادق (ع) خواهد کرد.
صداقت را عقل و خرد هم می پسندد (شاید چون خدا نیز می پسندد).
شاید باید عهدی استوار با خود، خدای خود و آن امام همام بست که دروغگویی را از زبان، زندگی و اجتماع خود بیرون کنیم و صداقت را به هدیه دهیم و همچون امام خود صادق شویم.
دروغگویی، آفتی که دارد زندگی های ما را می خورد و اجتماع ما را به قهقهرا می برد. آنچنان که بزرگانی در اجتماع و سیاست به راحتی دروغ می گویند و هیچ پیرو صادقی از امام صادق (ع) نیست که نعره ای حیدری بر سرشان بزند.
اولین قدم را از خود شروع می کنیم و پیرو راستینی برای ولی مان خواهیم بود.